Kinderloosheid. Ongeveer een op de zes stellen blijft ongewild kinderloos. Wanneer blijkt dat je kinderwens niet vervuld gaat worden, begint vaak een periode van rouw. Misschien heb je al een (lange) weg afgelegd met behandelingen of misschien waren er voor jullie helemaal geen passende opties. Als de hoop op een zwangerschap is vervlogen, dient een nieuwe realiteit zich aan. Want hoe ga je hiermee om? Hoe richt je je leven in, nu deze kinderwens onvervuld blijft? Veel mensen die geconfronteerd worden met ongewenste kinderloosheid, gaan dan ook door de verschillende fases van rouw: ontkenning, boosheid, onderhandelen, depressie, aanvaarding.
Wanneer je christen bent en de Bijbel de leidraad voor je leven is, dan komen hier uiteraard ook vragen vanuit het christelijk geloof bij kijken en kan dit je eigen geloof gaan beïnvloeden. Hoe ga je om met ongewilde kinderloosheid als je christen bent. Ook in de Bijbel lezen we immers veel over de zegen van kinderen, een gezin, een familie.
Ook zien veel christenen zich geconfronteerd met geloofsvragen: waarom zij wel, wij niet, moeten we meer of anders bidden? Hebben we iets verkeerd gedaan? Verder kunnen er vragen zijn rondom medische trajecten: hoe ver mogen we gaan? Wat is Gods wil, wat laat je aan God over en wat heb je zelf in de hand? Er komen vragen over waarde en zingeving: voor wie doe je het allemaal, als je niks kunt overdragen? Hoe kan je een zinvol leven leiden als je het liefst vader of moeder had willen worden? Veel stellen ervaren dat kinderloosheid ook een verlies aan status is.
Ongewenste kinderloosheid, niet zwanger worden is vaak een stil verdriet dat enorme impact kan hebben op alle aspecten van het leven. De wens om kinderen te krijgen is een hele natuurlijke wens. Veel christenen zien het krijgen van kinderen als een vanzelfsprekend gegeven, en gaan er pas over nadenken wanneer het niet of niet makkelijk lukt. Het wel of niet krijgen van kinderen is fundamenteel voor de verdere invulling van het dagelijkse leven en werkt door in alles. Daarbij is het een intiem onderwerp, waar mensen niet snel over praten of zich geen raad mee weten. Wanneer stellen zich geconfronteerd zien met het uitblijven van kinderen, komt men in een achtbaan van gevoelens, emoties en vragen terecht.
Wij zijn Hans & Leida Borghuis, we zijn inmiddels meer dan 20 jaar getrouwd en (ongewild) kinderloos gebleven. We hebben onderzoeken gehad en de mogelijkheden onderzocht om een medisch traject in te gaan, maar er uiteindelijk voor gekozen dit niet te doen. Vervolgens hebben we de mogelijkheden voor adoptie bekeken en de adoptiecursus gedaan, maar uiteindelijk de keuze gemaakt om niet te gaan adopteren. Tot slot hebben we de mogelijkheden en verschillende vormen van pleegzorg onderzocht, maar ook hier tot nu toe niets mee gedaan.
In onze directe omgeving hebben we (gelukkig) meerdere stellen die ook ongewild kinderloos zijn gebleven. Het is goed om met anderen te kunnen praten die hetzelfde meemaken als jezelf. Om elkaar te helpen, te bemoedigen, te troosten en vooruit te kijken. Wat we in de loop der jaren vooral hebben mogen ontdekken: Zonder kinderen is je leven volstrekt niet minder waardevol!
Kinderloosheid speelt een rol in elke fase van je leven en bepaald voor een groot gedeelte de loop van je leven. Wanneer kinderen uitblijven kan dit grote vragen met zich meebrengen. Want hoe vul je dan je leven in en hoe ga je om met de pijn en het verdriet waar je keer op keer mee te maken hebt? Je ziet mensen om je heen kinderen krijgen, vader en moeder worden of je zusje of broertje krijgt wel kinderen en kunnen een gezin stichten, maar jullie niet. Hoe ga je om met het onbegrip dat je soms kunt ervaren van je omgeving en met je eigen ongemak? Ook kunnen vragen en zorgen over de toekomst een rol gaan spelen. Hoe ziet het leven eruit wanneer je ouder wordt en geen kinderen hebt die voor je zorgen of naar je omzien?
We komen graag in contact met (christelijke) stellen die ongewild kinderloos zijn. We horen graag jullie verhaal en delen ook graag vanuit onze eigen ervaringen en hoe kinderloosheid van invloed is geweest op ons leven. We zijn erg benieuwd naar hoe jullie hiermee omgaan en waar jullie tegenaan lopen. Wij leren graag weer van jullie en geven graag ook onze tips en adviezen; altijd vanuit de Bijbel, we zijn overtuigd christen, volgelingen van Jezus en dit vormt de basis en grondslag van ons leven.
We zijn beschikbaar voor lezingen of spreekbeurten over kinderloosheid in kerken, voor verenigingen, bij organisaties, tijdens conferenties of evenementen. Wil je ons uitnodigen voor een spreekbeurt of lezing over kinderloosheid? We verzorgen deze vanuit onze eigen ervaring en vanuit de ervaring die we hebben en de verhalen die we horen van veel stellen die ook ongewenst kinderloos zijn.
Via onderstaand formulier kun je direct contact met ons opnemen.
Liever contact via WhatsApp? Klik dan hier.
Interview Magazine OnderWeg - Pijnpunt kinderloosheid
Hans en Leida Borghuis kregen geen kinderen en dat is geen bewuste keuze, vertelt Hans uit eigen beweging. ‘De kinderen kwamen niet vanzelf. Na enkele onderzoeken besloten we niet diep het medische circuit in te gaan. Daarom gaan we nu met z’n tweeën door het leven. Enerzijds heb ik daar vrede mee, we hebben een manier gevonden om ons leven invulling te geven. Het was een bewuste keuze om intensief voor mijn ouders te zorgen, wat zonder kinderen een stuk eenvoudiger is. Daarnaast: ik heb geen 9-tot-5-baan, ik maak meer uren dan ik betaald krijg, maar dat kan dus ook. Het is een levensinvulling geworden. Leida doet vrijwilligerswerk, met mensen aan de rand van de samenleving en voor ons werk reizen we veel.’
Er is echter ook een keerzijde aan het kinderloos zijn. ‘Het blijft voor de rest van ons leven een pijnpunt waar je in de verschillende levensfases steeds weer tegenaan loopt. Vrienden in dezelfde leeftijd krijgen kinderen die naar school gaan of pubers worden – allemaal fasen die wij niet meemaken. Bij vrienden zien we dat de kinderen om hen heen zijn wanneer ze thuis zijn. Dat lijkt me, naast dat het soms misschien pittig is, best gezellig. Die gezelligheid mis ik weleens. Nu we er niet meer voor mijn ouders kunnen zijn, ze zijn overleden, en er thuis geen kinderen zijn om voor te zorgen, is dat lastiger te verteren.
Ik was eens op een begrafenis waar een nabestaande zijn vader had verloren, maar ook recent opa was geworden. Hij zei dat zijn vader dan wel was weggevallen, maar dat hij er een kleinkind bij had gekregen. De levenscyclus gaat door, was de strekking. Ik begreep dat, maar dat laatste stukje mis ik doordat ik geen kinderen heb.’
Voor mij is de vanzelfsprekendheid waarmee je door het leven wandelt, verdwenen. Logischerwijs kun je niet weten hoe het is om kinderloos te zijn zonder het zelf meegemaakt te hebben. Ik heb wel ontdekt dat je ervoor kunt kiezen om je te verplaatsen in andermans situatie. Stel gewoon die vragen: hoe is het om single te zijn, burn-out, kinderloos? Als je dat lastig vindt, geef dat dan gewoon aan. Tegen ons zeggen mensen weleens dat ze het lastig vinden om over onze kinderloosheid te praten, maar dan denk ik: als je geen vragen stelt, zul je ook nooit weten hoe lastig het is. Gooi het gewoon open, verdiep je in andermans leven. Ikzelf probeer dat bewust te doen. Oprechtheid vind ik daarin belangrijk, dat je er op terugkomt als iemand je in vertrouwen iets vertelt. En ja, als iemand wel een huisje-boompje-beestjebestaan leidt met bijbehorende standaarden, moet ik dat stapje extra doen om me erin te verplaatsen.’